روابط عمومی الکترونیک، رویایی در دور دست

قصد ندارم در این نوشته حرف های بزنم که قبلا دوستان واساتیدم بارها چه در قالب مقاله های علمی و چه در مصاحبه ها گفته اند. همه ما(کارشناسان روابط عمومی) می دانیم که روابط عمومی یک الزام است. 

چند سالی است همایشی در مدح و ستایش روابط عمومی الکترونیک برگزار می شود که جای تشکر دارد،مقالات و مباحثی در آن ارائه می شود که در نوع خود مفید به فایده است.اما یک سوال در طول مدت برگزاری این همایش چند درصد از روابط عمومی های ما به این رویای دست نیافتنی رسیده اند؟اینکه می گویم رویا برای این است که من حرکتی یا عملی که نشان از انگیزه برای رسیدن به این از روابط عمومی باشد در بین کارشناسان و روابط عمومی ها ندیده ام.

یک سوال دیگر، چند درصد از کارشناسان این هنر و صنعت (از نظر من) دارای وبلاگ تخصصی در حیطه روابط عمومی هستند؟چرا اصلا کارشناسان می خواهم بگویم چند درصد از مدیران وبلاگ نویس هستند؟

بله،به قول استاد بزرگوارم دکتر شکرخواه این "انفجار بزرگ خاموش" همه دنیا را فرا گرفته است،قواعد بازی های ارتباطی را بهم زده است،تعریف دیگری از مخاطب ارائه داده و موفقیت سازمان را به گونه ای دیگر تعریف نموده است.

یک پیشنهاد:

یک پیشنهاد برای دست اندرکاران برگزاری همایش روابط عمومی الکترونیک دارم.برای آشنایی بیشتر با واژه روابط عمومی الکترونیک در اقدامی سازند و موثر در یک سازمان به انتخاب خودتان از نقطه صفر تا صد یک روابط عمومی الکترونیک را پیاده سازی کنید و در این زمینه اطلاع رسانی آنلاین داشته باشید تا یک کلاس موثر و همگانی ایجاد روابط عمومی الکترونیک را در جامعه روابط عمومی ها شاهد باشیم.تا بدانیم روابط عمومی الکترونیک چیست و به چه کار می آید.تا روابط عمومی الکترونیک اسر در نظریه ها و رویایی در دور دست ندانیم.